سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[ و گفته‏اند چون از صفّین به کوفه بازگشت به شبامیان گذشت و آواز گریه زنان را بر کشتگان صفین شنود . حرب پسر شرحبیل شبامى که از مهتران مردم خود بود به سوى حضرتش آمد . امام فرمود : ] چنانکه مى‏شنوم زنان شما بر شما دست یافته‏اند چرا آنان را از افغان باز نمى‏دارید ؟ [ حرب پیاده به راه افتاد و امام سواره بود ، او را فرمود : ] بازگرد که پیاده رفتن چون تویى با چون من موجب فریفته شدن والى است و خوارى مؤمن . [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 90 اسفند 1 , ساعت 12:46 عصر

جوانان ما تنبل نیستند

در زمانه به ظاهر متمدن ما نیز جوانانی هستند که در موقعیت های خود گرفتارند.
آنها نیز هر روز در گوشه ای از جامعه، کارهای سختی را انجام می دهند، ولی به موفقیتی که انتظارش را دارند، دست نمی یابند و به ناحق به آنها برچسب «تنبل» زده می شود.
این جوانان، زمانی که پای طنز، ارتباطات اجتماعی و صدها مهارت دیگر به میان می آید، می درخشند، اما متاسفانه حاصل کارشان آن چیزی نیست که انتظار نزدیکان والدینشان را برآورده سازد آنها نیز رنج و زحمتی را متحمل می شوند، اما به هیچ جا نمی رسند.
این دسته از جوانان گناهی ندارند که از زحماتشان تقدیر نمی شود. آنها عمدی ندارند که توانایی ها و استعدادهایشان، آنها را به طرف اموری که از نظر بزرگترها، موفقیت تلقی می شود، نمی کشاند و فقط تاوان گناهی را پس می دهند که خودشان هم نمی دانند چیست و به خاطر هیچ، سرزنش و مجازات می شوند.
فراموش نکنیم زمانی که فردی را «تنبل» می نامیم و هنگامی که شخصیت او را در میان جمع خرد می کنیم، در واقع او را به داشتن صفتی «زشت» که خود او نیز از آن بی خبر است، محکوم می کنیم.
والدین باید به این باور مهم برسند که «تنبلی درسنین جوانی واقعیت خارجی ندارد و دروغی بیش نیست.» فرزندان به اصطلاح «تنبل» ما دوست دارند نمرات عالی بگیرند تا از سوی ما تشویق شوند.
پس هنگامی که بازدهی فردی، پایین است، نباید او را سرزنش یا متهم به «تنبل بودن» کرد، بلکه باید دید چه موانعی بر سر راه تمایل او به باروری وجود دارد.
همه انسان ها با کشش درونی باروری به دنیا آمده اند. در درون همه، جوانه ای وجود دارد که در انتظار رشد است. از همان روزی که می فهمیم در پیرامون ما چه می گذرد، دلمان می خواهد نشان دهیم که قادریم چه کارهایی را انجام بدهیم، اما برخی از فرزندان ما، در مرحله خاصی از زندگی شان دچار آفت می شوند و امکان میوه دادن را از دست می دهند و در نتیجه به تنبلی «متهم» می شوند.
ولی در حقیقت این گناه به گردن آنها نیست، بلکه آنها از نقصی درونی رنج می برند که میوه دادن آنها را با مشکل روبه رو می کند. باید گفت این جوانان ما «تنبل» نیستند، بلکه از بازدهی مفید، آن گونه که ما فکر می کنیم ناتوانند.
روش های کارسازی برای کمک به آنها وجود دارد. مهم تر این که کارهای زیادی برای پیشگیری از این عارضه از دستمان برمی آید، اما در ابتدا برای این که بتوانیم درست عمل کنیم، باید ناتوانی ها و ضعف ها را بشناسیم و راه حل های مقابله با آنها را بیابیم.
مشکلات یادگیری بسیاری از این افراد کاملا مشهود است. این مشکلات به صورت ضعف در انجام برخی کارها و ناتوانی در سازگاری با برخی افراد بروز پیدا می کند.
درنگاهی کوتاه، بسیاری از جوانانی که متهم به «تنبلی» می شوند لایق و کارآمدند.
آنها گاهی اوقات آنقدر باهوشمند که باعث تعجب اطرافیانشان می شوند، اما در حقیقت پس از مدتی کاوش درمی یابیم که این گونه نیست. این افراد کسانی هستند که اطلاعات را خوب جذب و پردازش می کنند ولی در به فعل درآوردن آنها ناتوان انند.
اغلب اوقات، آنان را افرادی می یابیم که می توانند دانسته های خود را به خوبی توصیف کنند، ولی نمی توانند آموخته هایشان را به بهره وری برسانند؛ انگار دچار معلولیت هستند و نمی توانند از توان و نیروی خود، خوب استفاده کنند. به همین علت دریافت های آنها از محیط اطراف بیشتر از برون دادشان است.
ناامیدی این گونه جوانان از خودشان بیش از ناامیدی دیگران از آنهاست. اما متاسفانه ما والدین در یک برخورد کاملا سطحی می گوییم که آنها «تنبل» هستند.

منبع : روزنامه کیهان



لیست کل یادداشت های این وبلاگ